Blog 4 over het werk van vertrouwenspersonen Jeugd

Soms betekent goed doen, afwijken van het boekje. Een vertrouwenspersoon hoort onafhankelijk te zijn. Geen contact met instanties buiten de cliënt om. Geen inmenging in complexe familiegeschiedenissen. Maar wat doe je als je tegenover een schoolkind zit, met een brief in haar handen en een wens die groter is dan ze zelf kan overzien?

Je luistert. En dan maak je keuzes die niet in de richtlijnen staan.

In dit verhaal ging het niet over systemen, maar over menselijkheid. Omdat dat kleine kind haar moeder en broertjes weer wilde zien, vanwege maanden van afstand tussen hen. En de omstandigheden waren ontzettend ingewikkeld. Veel te heftig voor een kind van die leeftijd.

In die wirwar van regels koos de vertrouwenspersoon ervoor om voor één ding áltijd aandacht te hebben: het kind zelf. Door contact op te nemen met instanties en gemeenschap – buiten het protocol – ontstond beweging. Het kind hoefde van de conflicten niet te weten, maar wel dat haar wens in vervulling zou gaan.

Out-of-the-box denken is hier geen creatieve franje – het is noodzaak. Het vraagt lef. Kijken naar wat een situatie écht nodig heeft. Even buiten je rol stappen, zonder je verantwoordelijkheid los te laten. Niet roekeloos, maar doelbewust. Soms is dat precies wat kinderen nodig hebben: geen systeem, maar een mens die ziet wat zij zelf nog niet kunnen overzien.

De impact? Een kind dat weer contact heeft met haar moeder en broertjes. En geen idee heeft van het gedoe erachter – gelukkig maar.

Wil jij ook bijdragen aan dit soort situaties waarin maatwerk het verschil maakt? Bekijk onze vacatures via de werken-bij pagina.